Wzrost ochrony osiedli blokowych z czasów PRL we Wrocławiu za sprawą Miejscowych Planów Zagospodarowania Przestrzennego

Wzrost ochrony osiedli blokowych z czasów PRL we Wrocławiu za sprawą Miejscowych Planów Zagospodarowania Przestrzennego

Obserwuje się nasilenie działań mających na celu zachowanie integralności wrocławskich osiedli blokowych pochodzących z okresu PRL. To zadanie realizowane jest poprzez wprowadzanie Miejscowych Planów Zagospodarowania Przestrzennego, które od początku 2023 roku zostały ustanowione przez Radę Miejską we czterech różnych miejscach, obejmując łącznie powierzchnię przekraczającą 50 ha. Aktualnie trwają prace nad sześcioma kolejnymi planami, które będą dotyczyły obszarów o sumarycznej wielkości ponad 100 ha. Ważne cele tych inicjatyw to zachowanie zieleni, utrzymanie spójności zabudowy oraz uniemożliwienie zabudowy istniejących już skwerów i terenów zielonych. Dokąd to jest konieczne, plany te zakładają również możliwość dodania brakujących funkcji usługowych.

Jednym z przykładów pokazujących znaczenie posiadania lokalnego planu zagospodarowania przestrzeni jest sytuacja sprzed dziesięciu lat, kiedy deweloperzy wykazali zdecydowany apetyt na inwestycje. Chodzi tu o niewielkie podwórko o powierzchni pół hektara, położone między blokami przy ulicach Wielkiej i Zaporoskiej. Otoczone jest ono z dwóch stron czteropiętrowymi blokami, a od trzeciej strony znajduje się przedszkole. Mimo że na tym terenie dominuje zieleń, deweloper próbował zrealizować tam plany budowy kilkupiętrowego budynku mieszkalnego. Na szczęście, Rada Miejska zareagowała i w styczniu 2015 roku jednogłośnie przystąpiła do sporządzenia planu miejscowego.

Po upływie niecałego roku od tej decyzji, plan wszedł w życie. Dzięki temu deweloper mógł zbudować tam jedynie obiekt usługowy, i to tylko na niewielkim fragmencie działki, przy czym budynek ten nie mógł przekraczać dwóch kondygnacji. W ten sposób udało się obronić teren przed inwestycją nieproporcjonalną do jego wielkości. Należy jednak pamiętać, że wciąż istnieje wiele pokus związanych z zagęszczaniem osiedli z lat 60., 70., 80., które charakteryzują się dość dużymi odległościami między budynkami – rzadko spotykanymi we współczesnej architekturze.